Weronika Szewczyk

Poetycka kronika rozpadu i odradzania się, gdzie ból staje się językiem przemiany. W trzech aktach autorka prowadzi czytelnika od pęknięć i cieni — do odrobiny światła. Głosy popiołów („Szepty”), szum taniego wina („Szum”) i wodospady łez („Szklistość”) splatają się w hymn o niemożności zapomnienia. Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.

Ten tom to intymna wędrówka przez ciemność, ból i przemianę. To poezja dojrzewająca w milczeniu. Blizny nie krzyczą, lecz mówią. Autorka z precyzją i subtelną wrażliwością przekształca osobiste doświadczenie w uniwersalne obrazy przejścia, pęknięcia i powrotu. Nie oferuje gotowych zakończeń — raczej uczy, jak żyć w przestrzeni między bólem a spokojem. Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie...